Vrijdagavond 17 maart – prime time, meteen na het 8 uur journaal – heeft de Israëlische televisie een reportage uitgezonden over het bijzondere en ontroerende verhaal van de Joodse trouwfilm van Barend en Mimi Boers-Dwinger (Leeuwarden, 1939). De film werd begin dit jaar door de familie Boers bij het Fries Film Archief gebracht en trok daarna de aandacht van media in binnen- en buitenland. Omdat de reportage Hebreeuws gesproken is, geven we hieronder een korte samenvatting. Onderaan dit bericht staan links naar de uitzending en de trouwfilm.
Het eerste deel van de reportage is een gesprek met André Boers, zoon van het bruidspaar, en zijn zoon Eyal, zelf filmmaker. Zij vertellen hoe de film in 2007 opdook in een koffer, die na het overlijden van Mimi Boers werd geopend. De koffer bevat allerlei persoonlijke documenten die te maken hebben met de gruwelen van de oorlogsperiode. Het publiceren van de trouwfilm eerder dit jaar door Omrop Fryslân heeft het leven van de familie Boers op zijn kop gezet. Zij zijn overspoeld door reacties van kijkers, vaak heel persoonlijk en emotioneel. Bovendien ontvingen ze gegevens van onschatbare waarde over diverse familieleden. Dat de trouwfilm deze impact zou hebben, hadden ze nooit gedacht.
Vervolgens voegt Anna van den Beukel (nu Figueras) zich bij André en Eyal Boers. Haar ouders gaven de tante van de bruid (Vroukje), die voorkomt op de film, ruim twee jaar lang onderduik, waarna zij deel van de familie bleef uitmaken. Het gesprek gaat over die onderduik en een bijzonder voorval, waarbij een SS’er het huis binnenkomt en Anna’s vader tegen Vroukje zegt zich niet te verbergen maar de afwas te doen met haar rug naar de SS’er gekeerd. Vroukje (voor Anna: tante Buny ) overleeft de oorlog. Anna herinnert zich nog dat haar vader moest huilen toen zij nog afscheid wilde nemen voor haar vertrek, waarna hij haar zei haar jodenster en rugzak af te doen en naar zijn huis te gaan. In het gesprek wordt ook ingegaan op de vraag waarom Anna en haar echtgenoot, beiden christen, ervoor hebben gekozen om naar Israël te emigreren. Ze wonen daar sinds 1965.
Daarna volgt een kort interview met H. Ghiuzeli, directeur database van het museum Beth Hatefutsot, over de betekenis van dit soort films voor onderzoek.
De reportage eindigt bij de synagoge van het jeugddorp Kfar Batya in Raanana, een voorstad ten noorden van Tel Aviv. Het meubilair en diverse religieuze attributen uit de Leeuwarder synagoge werden in 1965 aan Kfar Batya geschonken. De Joodse trouwfilm speelt deels in de Leeuwarder synagoge. Daarom wordt op dit punt van de reportage het religieuze deel van de trouwfilm gereconstrueerd en verklaard aan de hand van meubilair en attributen dat nu dienst doet in Kfar Batya.
Link naar de uitzending op Israëlische TV: http://www.ifat.com/VT/Trans.aspx?ID=7645959&CID=100306
Link naar de trouwfilm op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=57z_bZ45Dv8
Link naar de film over Kfar Batya uit 1966 en de schenking van het interieur van de Leeuwarder synagoge aan het Israëlische jeugddorp. Deze film uit de collectie van Historisch Centrum Leeuwarden is onlangs gedigitaliseerd door het Fries Film Archief: https://www.youtube.com/watch?v=XiyMwFSoqJU